Αίολος ο Θεσσαλός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αίολος ο Θεσσαλός
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕναρέτη[1]
Ίφις
Laodice
ΣύντροφοςΑιγιάλη
ΤέκναἌρνη
Σίσυφος[1][2]
Αθάμας[1][3]
Περιήρης[1]
Κρηθέας[1]
Δηίων[1]
Κανάκη[1]
Αλκυόνη[1]
Πεισιδίκη[1]
Περιμήδη[1]
Καλύκη[1]
Σαλμωνέας[1]
Μάγνης[1]
Mimas
Μακεδόνας
Cercaphus
Τανάγρα[4]
ΓονείςΈλλην και Ορσηίδα[1]
ΑδέλφιαΞούθος[1][5]
Δώρος[1][6]
δεδομένα

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Αίολος (το όνομά του σημαίνει "αυτός που κινείται γρήγορα", "ο σβέλτος") ήταν γιος του Έλληνα και της Νύμφης Ορσηίδας και εγγονός του Δευκαλίωνα.[7][8] Θεωρείται ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Αιολίας, που αργότερα ονομάστηκε Θεσσαλία και του Αιολικού κλάδου του Ελληνικού έθνους. Τα αδέλφια του ήταν ο Δώρος, ο Ξούθος, η Ξενοπάτρα και -σύμφωνα με μερικές πηγές- ο Αμφικτύονας, που επίσημα θεωρείται αδελφός του Έλληνα.[9][10]

Νυμφεύτηκε την Εναρέτη, κόρη του Δηίμαχου, με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά· ο συνολικός αριθμός τους είναι άγνωστος και οι καταγραφές διαφέρουν ανάμεσα στους ιστορικούς.[11] Η Λαοδίκη καταγράφεται επίσης σαν σύζυγος του Αίολου· γιοι τους ήταν ο Κρηθέας και ο Σαλμωνέας.[12] Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν την Ίφιδα, κόρη του ποταμού Πηνειού σαν μητέρα του Σαλμωνέως.[13] Η τεράστια έκταση που κυβερνούσε και οι διεκδικήσεις κάθε περιοχής για την καταγωγή του είχαν σαν αποτέλεσμα διαφορετικές απόψεις, σχετικά με τον αριθμό των παιδιών του. Οι αρχαιότερες πηγές καταγράφουν τους τέσσερεις γιους του: Σίσυφο, Αθάμα, Κρηθέα και Σαλμωνέα σαν γενάρχες των τεσσάρων κλάδων της Αιολικής φυλής.[14][15] Άλλοι γιοι του ο Δηιονεύς, ο Περιήρης, ο Κέρκαφος, ο Μάγνης, ο Μακαρέας, ο Μακεδών, μερικές φορές ο Ξούθος, ο Αέθλιος, ο Κήϋξ, και ο Μινύας.[16][17][18][19][20][21][22][23][24] Μια τρίτη γενεαλογία καταγράφει σαν παιδιά του τον Μίμα, την Καλύκη, την Πεισιδίκη, την Περιμήδη, την Κανάκη και την Αλκυόνη ή Αιγιάλη.[25][26]

Από αυτόν κατάγονταν (σύμφωνα πάντοτε με τους τοπικούς μύθους) τα περισσότερα μεταγενέστερα βασιλικά γένη των Αχαιών και των Ελλήνων γενικώς. Μερικοί μυθογράφοι τον συγχέουν με τον θεό των ανέμων Αίολο, τον γιο του Ποσειδώνα, με τον οποίο πλην της συνωνυμίας δεν έχει καμία σχέση.

Ο Αίολος ήταν στην πραγματικότητα ο αντιπροσωπευτικός ηγεμόνας της αρχέγονης φυλής των Αιολέων. Οι Αιολείς, μαζί με τους Ίωνες, τους Αχαιούς και τους Δωριείς, θεωρούνται οι τέσσερεις προγονικές φυλές που συναποτέλεσαν τον κύριο κορμό του λαού των Ελλήνων. Με το όνομα Αίολος απαντάται σειρά ηγεμόνων, που οδήγησαν τους Αιολείς στην κατάκτηση της Θεσσαλίας (πριν από το 1.700 π.Χ.) και στη συνέχεια στη διακυβέρνησή της μέχρι την άφιξη των Αχαιών (από το 1.600 π.Χ και έπειτα).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 «Aeolus» (Ρωσικά)
  2. ↑ «Sisyphus» (Ρωσικά)
  3. ↑ «Athamas» (Ρωσικά)
  4. ↑ Παυσανίας: (αρχαία ελληνικά) Ελλάδος περιήγησις.
  5. ↑ «Xuthus» (Ρωσικά)
  6. ↑ «Dorus» (Ρωσικά)
  7. ↑ Chaucer's Eolus (de Weever, Jacqueline (1996). Chaucer Name Dictionary, s.v. "Eolus". (Garland Publishing) Retrieved on 2009-10-06
  8. ↑ Hesiod, Ehoiai fr. 4 as cited in Scholia on Pindar, Pythian Ode 4.263
  9. ↑ Hellanicus in scholia on Plato, Symposium, 208 (σ. 376)
  10. ↑ Smith, William. "Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology"
  11. ↑ https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Apollod.+1.7.3&fromdoc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0022:book=1:chapter=7&highlight=Aeolus
  12. ↑ Scholia on Homer, Odyssey 11.235
  13. ↑ Hellanicus in scholia on Plato, Symposium, 208 (σ. 376)
  14. ↑ Hesiod, Ehoiai fr. 4 as cited in Scholia on Pindar, Pythian Ode 4.263
  15. ↑ Schmitz, Leonhard (1864), "Aeolus (1), (2) and (3)", in Smith, William (ed.), Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Τόμ. 1, σ. 35
  16. ↑ Παυσανίας, "Ελλάδος περιήγησοις", 2.21.7, 4.2.2 & 6.22.2
  17. ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 9.5.18
  18. ↑ Παυσανίας, "Ελλάδος περιήγησης", 6.21.11
  19. ↑ Hyginus, Fabulae 242 & 243
  20. ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Makedonia with Hellanicus, Hiereiai tes Heras en Argei as the authority; Hellanicus fr. 74 (Fowler 2013, σ. 155)
  21. ↑ Scholiast on Homer, Iliad 1.2
  22. ↑ Παυσανίας, "Ελλάδος περιήγησης", 5.8.2
  23. ↑ Clement of Alexandria, Exhortations 4.9
  24. ↑ Απολλώνιος ο Ρόδιος, "Αργοναυτικά", 3.1093
  25. ↑ https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Apollod.+1.7.3&fromdoc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0022:book=1:chapter=7&highlight=Xuthus
  26. ↑ Hyginus, Fabulae 65

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Apollonius Rhodius, Argonautica translated by Robert Cooper Seaton (1853-1915), R. C. Loeb Classical Library Volume 001. London, William Heinemann Ltd, 1912. Online version at the Topos Text Project.
  • Apollonius Rhodius, Argonautica. George W. Mooney. London. Longmans, Green. 1912. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
  • Hesiod, Catalogue of Women from Homeric Hymns, Epic Cycle, Homerica translated by Evelyn-White, H G. Loeb Classical Library Volume 57. London: William Heinemann, 1914. Online version at theio.com
  • Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918. Online version at the Perseus Digital Library
  • Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Pseudo-Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Online version at the Perseus Digital Library. Greek text available from the same website.
  • Stephanus of Byzantium, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, edited by August Meineike (1790-1870), published 1849. A few entries from this important ancient handbook of place names have been translated by Brady Kiesling. Online version at the Topos Text Project.
  • Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
  • Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Titus Flavius Clemens, Exhortation against the Pagans translated by Butterworth, G W. Loeb Classical Library Volume 92. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1919. Online version at theio.com
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αίολος_ο_Θεσσαλός&oldid=10134150"